Over Mij
Mijn naam is Manon Lodder, 43 jaar jong en moeder van 2 prachtmeiden 13 en 15 jaar.
Mijn persoonlijke interesse voor Palliatieve zorg en stervensfase ervaringen komt voort uit mijn eigen doorgemaakte bijna-doodervaring na de geboorte van mijn oudste dochter in 2008.
Een bijzondere en transformerende ervaring waarbij ik onder andere mijn overleden oma tegenkwam (wiens aanwezigheid ik op de één of andere manier gedurende mijn zwangerschap ook al sterk voelde wat al heel bijzonder was) die mij uiteindelijk heeft teruggebracht naar het hier en nu.
Deze bijna dood ervaring heeft mij letterlijk op een ‘ander trillingsniveau’ laten ontwaken hier op aarde wat mijn leven volledig op zijn kop heeft gezet en voor mooie veranderingen en voor pittige uitdagingen heeft gezorgd in mijn leven tot nu toe.
Die sterke innerlijke drive maakt dat ik vanuit liefde, zorgzaamheid en plezier al mijn sprankels blijf verspreiden voor het verder creëren van bewustzijn bij verpleegkundigen (in opleiding) en andere betrokkenen in de palliatieve zorg. Zodat zij adequaat kunnen omgaan met de stervende en diens naasten bij het ervaren van het verruimde bewustzijn. Waarbij je de nog eventuele angst voor de dood wegneemt en voor een ieder kan dit bijdragen aan een geruststellend en verbindend gevoel met elkaar.
Het ’zakelijke stukje’
Tien jaar lang was ik werkzaam als verpleegkundige in de acute opname psychiatrie.
Vanaf 2009 werkte ik als verpleegkundige in de thuiszorg, een hospice en in de particuliere ouderenzorg. Nu werk ik met veel plezier als verpleegkundige in de wijk.
Mijn eigen coaching praktijk ‘Praktijk Uitzicht door Inzicht’ voor bewustwording en persoonlijke groei bestaat al sinds 2011. Voor kinderen, tieners en volwassenen met als specialisatie onverwerkte emoties en hooggevoeligheid. In al die jaren heb ik altijd heel veel aandacht besteed aan persoonlijke, spirituele en ook professionele ontwikkeling. De post HBO-opleiding voor Palliatieve Zorg Verpleegkundige heb ik in 2023 bij Saxion Hogeschool Deventer afgerond.
Via Manon vertrouwen in sterven is ontstaan via mij, maar gaat niet over mij. Het dient een veel groter doel. Uiteindelijk is het steeds weer een geschenk, ook in de vorm van een pijnlijke leerschool, wat het leven mij allemaal op mijn pad bracht. ‘The good, the bad and the ugly’.
Onwijs dankbaar ben ik dat via mij zoveel sprankels en zaadjes van bewustzijn over het stervensproces en de bijbehorende fenomenen – zoals levenseinde ervaringen, terminale helderheid en after death communication – verspreid mogen worden.
Het is mijn droom dat er – in ieder geval in Nederland – weer een veilige en natuurlijke ruimte ontstaat om te mogen sterven. En dat alle gedachtes, gevoelens en emoties er mogen zijn. Ook het verdriet, wat niet vastgehouden hoeft te worden, mag zichtbaar zijn om te kunnen helen.Â
Mijn wens is dat we hierover met elkaar kunnen spreken vanuit rust, liefde en licht met de stervende zelf, diens naasten en de zorgmedewerkers om de stervende heen.
Wist je dat
- mijn lievelingsdieren pandaberen zijn
- ik het irritant vind om te moeten wachten voor een stoplicht
- ik altijd thee drink en nooit koffie
- je mij mag wakker maken voor zelfgebakken appeltaart
- ik mij altijd afstem op oneindige mogelijkheden
- ik mijn vakanties het liefst in de bergen met besneeuwde toppen doorbreng